Jelitów, mała piękna i urokliwa miejscowość 5 km na północny-zachód od Ostrowa Wielkopolskiego. Wieś zamieszkuje 130 mieszkańców. Miejscowość otaczają prawie 100 letnie lasy mieszane z przewagą sosny, które dają niespotykany i unikalny mikroklimat. Niedaleko przepływa czysta rzeka Ołobok.

Wioska Jelitów leży w południowej częsci województwa wielkopolskiego w powiecie ostrowskim i w południowej części gminy Raszków. Miejscowość ze względu na jej położenie od lat nie rozwija się, ani też nie maleje. Jedne budowle giną, zaś inne powstają. Zmieniają tylko funkcjonalność i wygląd. Znikneły zupełnie strzechy i glinianki, których tu w latach 50-tych było prawie 50%. Liczba mieszkańców nie zmienia się i kształtuje się w granicach 110 do 130 osób.

Obszar wsi to około 100 ha. Są to zabudowy, ogrody, łąki, pola orne i lasy. Położona jest przy dwóch drogach w kształcie litery "T", w gęstej zabudowie 25 budynków mieszkalnych. Przeciętna wielkość gospodarstwa to 4 ha, dlatego też większość mieszkańców pracuje w oddalonym o 5 km Ostrowie Wielkopolskim.

Pierwsze wzmianki o Jelitowie datowane są na rok 1454. Wtedy to pojawia się nazwisko Jelitowskiego, współuczestnika najazdu na plebana sąsiedniego Pogrzybowa. Na przełomie XVIII-XIX w. wieś należała do rodziny Karnkowskich. W II połowie XIX w. Pruska Komisja Kolonizacyjna włączyła ziemie jelitowskie do gospodarstw niemieckich osadników w pobliskim Rąbczynie.

Legenda mówi że, wioska powstała dzięki właścicielowi ziemskiemu Jelitowskiemu, który oddał te ziemie swym pracownikom. Z biegiem lat powstała tu szkoła podstawowa 4 oddziałowa, która do dziś stoi i służy jako mieszkanie dla dwóch rodzin i sala wiejska służšca na różne okazje i zebrania wiejskie. Od strony północno-wschodniej oddalona o 1 km znajduje się wioska Rąbczyn. W okresie zaborów całkowicie zamieszkana przez Niemców. Dlatego też ze wszystkich stron wioska opasana jest ziemiami rąbczynskimi. Aby było ciekawiej w samym środku wsi Jelitów stoi jedno zabudowanie Rąbczyna, co mocno utrudnia pracę służb porządkowo-ratunkowych np. pogotowiu ratunkowemu.

Szkoła , teraz świetlica wiejska ,w okresie II Wojny Światowej i okupacji służyła jako "łagier" dla około 20 kobiet, które zatrudnione były przy przebudowie drogi Radłów-Rąbczyn w okolicy mostu na Ołoboku w Radłowie. Drugim świadkiem historii jest przydrożny krzyż przy drodze w kierunku Raszkowa. Pierwotnie stał on w okolicach szkoły, gdzie podczas okupacji hitlerowcy ścięli go. W nocy zaś mieszkańcy, ryzykując życiem, zabrali i przechowali go, zaś po wojnie ustawiono go już w innym miejscu. W latach 80-tych krzyż został poddany renowacji(wymiana drzewca).

Obecnie miejscowość inwestuje w ochronę środowiska i estetykę. Od lat 50-tych XX wieku wieś została w 100% zelektryfikowana, telefonizowana i wodociągowana. Ostatnio powstała też, wspólnymi siłami mieszkańców, radiowa sieć internetowa. Od niedawna też wywożone są śmieci na wysypisko komunalne w Raszkowie. Standard życia w naszej miejscowości jest podobny jak w dużych miastach z zaletami życia na wsi. W planach jest wybudowanie kanalizacji oraz naprawa sfatygowanej drogi.